பூவுக்குள் உணர்ந்த
அன்பை பூகம்பமாக்கிவிட்டு
தடயமே இல்லாமல்
தானே அழித்துவிட்டது
காலம் ரணமாகிப்போன
இதயத்திற்கு
ஒத்தடமாய் இருப்பது
உன் நினைவு மட்டுமே

முகம் பார்த்த நொடி
உயிர் முழுவதும்
புதைந்து விட்டது

கடலின் அலையில்
உணர்வு வீசக்கூடும்
ஆனால் அவளின்
தொடுவேலில் ஜ்வாலைகள்

உண்மையில் அக்கறை
கொண்ட இரு
இதயங்களை தூரம்
ஒருபோதும் பிரிக்காது

யாரிடமும்
ஆறுதலை
எதிர்பார்க்காத
மனம்
உன் தோளை
மட்டுமே தேடுது
சாய்ந்து கொள்ள

மாலை நேர நிழலில்
காதல் வார்த்தையின்றி
இதயங்களை இணைக்கும்
அமைதியான மொழியாகிறது

விரல்களின் தொட்டில்
உடல் முழுதும்
ஒரு இசை உருவாகிறது

புன்னகை ஒரு பார்வை
வாழ்வை முழுதும்
உருக்கக் கூடியது

வெறும் விழிகள் பேசும் போது
காதல் அலைவெளியில் மூழ்கினேன்

இரவின் அமைதியில்
அவளின் மூச்சு ஒலி
ஒரு இசை